Co roku Eurowizja rozpala do czerwoności serwisy społecznościowe. I jednocześnie zniesmacza komentatorów z poważnych mediów. Dlaczego odpadła Luna? Wytłumaczenia są skrajne: nie umie śpiewać albo nie lubią nas. Każda odpowiedź jest dobra. I zła. A tajemnica Eurowizji jest przecież banalnie prosta.

Dla bezpieczeństwa państwa sprawę sędziego Tomasza Szmydta – oraz wpływy Rosji i Białorusi w Polsce – trzeba do spodu wyjaśnić. Ale zmiana tego wyjaśnienia w polityczne widowisko, jak pokazało wcześniej lex Tusk, tylko istnienie wschodniej agentury banalizuje.

Pojawia się pytanie, a co jeśli organ, który ma zbadać trzeźwość, jest „podporządkowany” badanemu?

Konieczny jest stały mechanizm aktualizacji liczby mandatów przyznawanych w poszczególnych okręgach, związany ze zmianami demograficznymi.

Osądzając innych, pamiętajmy, że tyle o sobie samych wiemy, ile nas sprawdzono. Ułatwi to osłabienie wrogości do „resortowych dzieci”. Nie usuniemy ich z kraju, trzeba więc z nimi żyć.

Nie interesuje nas perspektywa ani Palestyny, ani Izraela. Zainteresowanie wojną w Ukrainie także zmalało. Dobra koniunktura geopolityczna, niechęć do ciężaru odpowiedzialności za losy świata pozwalają nam w polityce na luksus zajmowania się sobą.

Rząd znalazł się w komfortowej sytuacji w kwestii przywracania praworządności. Presji Brukseli raczej nie będzie, a opóźnienia pójdą na konto prezydenta.

Pozostawienie wynagrodzeń twórców i artystów swobodzie umów oznaczałoby rezygnację z funkcji państwa. Ma ono regulować relacje prawne, w których brakuje równości uczestników.